dissabte, 20 de febrer del 2010

Pletórica


Hay días en los que tienes tiempo para poner tus pensamientos en orden, guardándolos en pequeños cajones (nunca os habían dicho que para relajaros teníais que guardar todo en una gran cómoda llena de pequeños cajoncitos en una habitación blanca?). Pues yo he hecho esto. Me he metido en mi habitación de color blanco y he encontrado mi cómoda.

De repente me he encontrado con mi realidad y me ha gustado (has oído eso?- me ha gustado-). Siento como un aire fresco dentro de mi, puedo respirar sin asfixiarme y sabes porque? Porque tu eres mi aire limpio, me dejas respirar, pero a la vez tú haces lo mismo.
Puedo caminar tranquilamente, sin que me hagas tropezar, hace poco que he empezado a caminar contigo, en este paseo sin fin, pero siento que podremos llevar una charla muy tranquila y que nos permitirá a la vez llevar este viaje muy lejos. Estoy pletórica y sencillamente es por la tranquilidad que me transmites y la paz interior que me proporcionas. Sé que no voy a caer, porque si caigo tu estarás para ayudarme.


[Una vida mejor es posible...eso dicen no?]

1 comentari:

Anònim ha dit...

En fi, que t'he d'explicar, ja ho sas, veig la filosofia i m'agada! al principi ets un, som dos mentres avança, i al final ademés acavem sen tres, tu, yo, nosaltres!m'agrada veure el temps dedicat a reflexionar sobre les coses que ens envolten, un petonas! ya sas de qui no?